De titel van deze serie is ontleend aan de roman van Italo Calvino waarin Marco Polo verslag van zijn reizen doet aan Kublai Khan. Het duurt even voordat de keizer begrijpt dat hij luistert naar verhalen over steden die helemaal niet bestaan...
De steden waarin wij in werkelijkheid leven zijn door de eeuwen heen gegroeid onder invloed van heel verschillende factoren: armoede, welvaart, het klimaat, oorlogen, bevolkingsgroei, politieke en economische veranderingen en natuurrampen. Al deze factoren samen bepalen hoe de stad geworden is.
Net als de steden van Calvino bestaan ook deze geëtste steden niet echt. Iedere stad laat slechts één van de vele aspecten zien waaruit een stad normaal bestaat. Titels als ‘de rechtlijnige stad’ of ‘de stad waar de mensen het leven steeds van een andere kant bekeken’ verwijzen naar de denk- en leefwijze van de bewoners, tot in het absurde doorgevoerd.
Andere steden lijken wel erg op steden die wij kennen zoals ‘de stad waar de mensen werken belangrijker vonden dan gelukkig zijn’. Hoeveel steden zijn er niet waar het leven van de mensen volslagen ondergeschikt is aan het economisch belang van de plaatselijke fabriek? Door dit uit te vergroten en er op een andere manier naar te kijken, realiseer je je ineens hoe idioot dat is.
Kunst is geen weergave van de werkelijkheid maar een middel om mensen op een andere manier naar deze werkelijk te laten kijken, de vrijheid in zichzelf te ontdekken en nieuwe mogelijkheden te zien.